Op de wensenlijst voor mijn droomhuis stonden drie dingen: een anders-dan-anders-huis, bestaande bouw met een retro-gevoel en de ruimte om alles zelf te bepalen en in te delen. En dat vonden we, in Amsterdam Noord, aan de laatste polder van Amsterdam. Wel de lusten van de stad, niet de lasten - rust en ruimte thuis en de gezelligheid van het centrum op fietsafstand.

Dat het huis volledig gestript moest worden en opnieuw moest worden opgebouwd was voor mij als stilist een cadeautje. Toegegeven, mijn vriend en ik zijn er behoorlijk naïef ingestapt en hebben ons op flink wat zaken behoorlijk verkeken. Slapeloze nachten waren niet uitzonderlijk en er zijn veel ‘waar zijn we aan begonnen’-blikken uitgewisseld. Maar daar gaat deze blog niet over. Want wat ze zeggen is waar: als je er eenmaal woont, denk je er niet meer aan. Bijna niet meer, zou ik willen zeggen. Maar blij, dat zijn we!

De grootste uitdaging: waar begin je als je - zoals ik - zóveel stijlen leuk vindt? Ik ben niet bang voor gedurfde keuzes en hou van kleur & gekkigheid, maar het moest ook een huis worden waar we jaren met veel plezier in zouden wonen, enigszins tijdloos, zogezegd. De oplossing: de vibe van het huis zou de rode draad worden in onze stijlkeuzes.

Ons huis is gebouwd in 1936, op een dijk, vlakbij het weiland. Het souterrain ligt beneden straatniveau, waardoor we twee woonlagen hebben: beneden, aan de tuin, de keuken. En boven, aan de straatkant, een woon- en voorkamer, inclusief erker. Typisch jaren 30, met een landelijke tintje. Mijn grote liefde voor Deens en Brits design sloten hier goed op aan. Vintage elementen, veel kleur, hier en daar gepaste truttigheid met een knipoog, zonder de frisheid te verliezen. Ik ging los met vintage, zeepgroene wastafels tegen ouderwetse 15 x 15 badkamertegels in chocoladebruin. Ik vond bloemetjesgordijnen en lampenkappen met boerenbont-patroon en in het toilet brachten we pegeltjes en graniet terug, ‘zoals het hoort’. De trap naar boven werd daarentegen knalblauw en de volledige keuken botergeel, met een retro maar strakke, eikenhouten keuken met hier en daar een verrassend paars keukenfrontje. De balken brachten we in zicht en de bouwkundige latjesvloeren schuurden we op - zowel een budgettaire als een stijlkeuze. We kozen vrolijke, zwart-witte keukentegels met cirkel-patroon, verfden de en suite-deuren lichtblauw en verbonden de keuken met de woonkamer met een nieuwe, olijfgroene trap. Nieuw en oud ontmoetten elkaar.
 

               

Zoveel mogelijk originele details van het huis wilden we behouden, of in ere herstellen: het toilet en die vloeren dus, maar ook brachten we een oud houtkacheltje terug en knapten we inbouwkasten op, met van die in hoogte verstelbare plankjes, zoals vroeger.
 

Een kleine woondroom die werkelijkheid werd: mooi schakelmateriaal. Je staat er misschien niet bij stil, maar stopcontacten en schakelmateriaal zie en gebruik je elke dag. Bij De Oude Schakelaar vond ik ze, passend bij de retro stijl van ons huis, waardoor het originele karakter behouden blijft. Het zijn een soort sieraden voor op je muur, de kersen op de taart die het écht afmaken, tot een kloppend geheel. Ik hou van ronde vormen - het oogt vrolijker en vriendelijker. Vanwege de vele licht gekozen tinten kozen we voor zwart bakeliet als stoerdere tegenhanger - vrolijke ‘dots’ door het hele huis.

‘Officieel’ is ons huis af. We wonen er, hebben al drie seizoenen zien komen en gaan en genieten elke dag van onze keuzes en het wooncomfort. Maar de stilist in mij kan het niet laten - elke week verschuift er wel iets of verplaats ik dingen in huis. Schilderijtje hier, nieuwe lamp daar, dat werk. Een hobby én een verslaving, waar ons huis zich goed voor leent. Lang leve onze eigen woonspeeltuin, waar we nooit meer weg willen.